Του Βασίλη Σπυρόπουλου
Ξεχωρίζει από τον τρόπο που σε κοιτάει και σου μιλάει. Χαμογελαστή, ειλικρινής, με μεγάλα, διαπεραστικά μάτια, ένας άνθρωπος γνήσιος και αυθεντικός, που κομίζει στο ακέραιο αυτό που λέμε «φιλότιμο» και «ελληνική καρδιά». Και επειδή έχει όλα αυτά τα καλούδια η ψυχή της, το πρόσωπό της είναι πάντοτε στολισμένο από ένα τεράστιο χαμόγελο. Μην βιαστείς να βγάλεις εύκολα συμπεράσματα. Δεν είναι επιτηδευμένο αυτό το χαμόγελο, που βγαίνει μέσα από την καρδιά της. Είναι η ίδια η ύπαρξή της. Είναι αυτό και τίποτε άλλο. Δεν έχει ανάγκη να είναι κάτι άλλο.
Ο λόγος για την συνταξιούχο αγρότισσα, κυρία Αθηνά Παπαχρήστου, από το Μεσολόγγι Αιτωλοακαρνανίας, η οποία μας «ρούμπωσε» όλους. Τι έκανε η κυρία Αθηνά; Από το υστέρημά της, ως άλλη, σύγχρονη Ψωροκώσταινα, αγόρασε ένα ασθενοφόρο του κουτιού και το δώρησε στο νοσοκομείο Μεσολογγίου. Η ίδια και ο σύζυγός της, ο οποίος δεν είναι εν ζωή, είχαν ταλαιπωρηθεί πολύ, καθώς, όποτε χρειάστηκαν ασθενοφόρο, είτε προέκυπτε βλάβη στο όχημα, είτε έπρεπε να περιμένουν ώρες για να τους μεταφέρει στα νοσοκομεία της Πάτρας και των Ιωαννίνων. Η σεβάσμια αγρότισσα έβαλε και τους όρους της: το ασθενοφόρο να εξυπηρετεί περιστατικά υγείας στο Μεσολόγγι και να περνά, κάπου- κάπου, από το σπίτι της, χτυπώντας την κόρνα!
Η στάση ζωής την κυρίας Αθηνάς, την οποία έμπρακτα αποδεικνύει, είναι ανυπολόγιστης αξίας. Παράδειγμα και υπογραμμός και της δικής μας ζωής, αν θέλουμε κάτι να αλλάξουμε στα “κακώς κείμενα” της κοινωνίας μας. Ατομικά και συλλογικά, ίσως και χωρίς να περιμένουμε κάτι από τους “αυτόκλητους σωτήρες”, που είναι και πολλοί, ζωή να ‘χουν!
