Της Έλενας Κύρλαi
Η εικόνα που κάνει το γύρο του διαδικτύου με τον υπάλληλο εστίασης να
κολυμπά, προκειμένου να παράσχει στον πελάτη ό,τι παρήγγειλε, αποτυπώνει με τον
πιο ζοφερό τρόπο τη σκληρή καθημερινότητα ενός εργαζόμενου στην Ελλάδα.
Παλεύεις να εισαχθείς στο Πανεπιστήμιο έχοντας απέναντί σου χιλιάδες
άλλους υποψήφιους εισακτέους. Δίνεις μάχη να ολοκληρώσεις την πρώτη σχολή σου
με σκοπό να προβείς εν συνεχεία στην λήψη κι ενός δεύτερου πτυχίου ή ενός
μεταπτυχιακού τίτλου σπουδών. Και όταν επιτέλους ολοκληρώσεις επιτυχώς, μετά
κόπων και βασάνων, την ακαδημαϊκή σου εκπαίδευση, επιδιώκεις να ενταχθείς στην
εργασιακή κοινωνία. Ελπίζεις ότι οι κόποι σου θα ανταμειφθούν. Έχεις άλλωστε τόσα
τυπικά προσόντα. Αλλά ούτε αυτά είναι αρκετά. Τότε επιδίδεσαι σε συνεχείς
εκπαιδεύσεις και δαπανάς κεφάλαιο που δεν σου περισσεύει προκειμένου να
αποκτήσεις επιπρόσθετες πιστοποιήσεις.
Και όταν πλέον έχεις γεμίσει φακέλους ολόκληρους με έγχαρτους τίτλους,
έρχεσαι αντιμέτωπος με την τροχοπέδη «προϋπηρεσία». «Ζητείται νέος, έως 30 ετών
με πενταετή εμπειρία», «Απαραίτητο προσόν η προηγούμενη προϋπηρεσία» και πάει
λέγοντας. Πώς είναι δυνατόν ένας άνθρωπος που μέχρι τα 30 έτη του συλλέγει τυπικά
προσόντα να έχει ταυτόχρονα και προϋπηρεσία; Πώς θα λάβει κάποιος την
απαιτούμενη προϋπηρεσία, όταν απορρίπτεται από οποιαδήποτε θέση;
Και όταν επιτέλους καταλαμβάνεις μια θέση εργασίας τότε ο μισθός που
λαμβάνεις είναι πενιχρός. Εργάζεσαι κάτω από απαράδεκτες συνθήκες και με
εξαντλητικά ωράρια, προκειμένου να λάβεις μηνιαίες αποδοχές που δεν μπορούν να
καλύψουν ούτε τις στοιχειώδεις βιοτικές δαπάνες. Τι κι αν θεσμοθετήθηκαν
συλλογικές συμβάσεις εργασίας; Τι κι αν το δικαίωμα στην αξιοπρεπή εργασία
προστατεύεται από οικουμενικές διακηρύξεις; Ο βασικός μισθός αποτελεί
μονόδρομο.
Οδηγείσαι σε επισφαλείς εργασίες, κυνηγάς το φιλοδώρημα, θέτεις τον εαυτό
σου σε κίνδυνο και καταπατάς την αξιοπρέπειά σου για μερικά επιπλέον χρήματα.
Για να μπορέσεις να έχεις το ελάχιστο βιοτικό επίπεδο που δικαιούται κάθε
άνθρωπος. Και αυτό το ονομάζουν ελεύθερη επιλογή.
Ελεύθερα επιλέγει κανείς όταν είναι σε θέση να το πράξει. Όταν έχει
εξασφαλίσει τα στοιχειώδη και υπερκαλύπτει τις ανθρώπινες ανάγκες διαβίωσης.
Όταν μπορεί να διαλέξει χωρίς το άγχος της απόλυσης και χωρίς το φόβο της
ανεργίας. Ειδάλλως δεν πρόκειται για ελεύθερη επιλογή αλλά για εξαναγκασμένη
δουλεία.
