Του Κώστα Παππά
Στο άκουσμα της είδησης προ ημερών οτι η ολομέλεια του Αρείου πάγου με συντριπτική πλειοψηφία νομιμοποίησε τους Servicers και τα Funds ως προς την παρουσία τους στους πλειστηριασμούς, σκέφτηκα οτι το ωραίο παραμύθι που ακούμε τα τελευταία χρόνια περί εξόδου από την κρίση δεν ήταν ένα καλό παραμύθι, γιατί απλά δεν είχε δράκο. Ως γνωστόν ένα παραμύθι δεν έχει την ίδια απήχηση αν μέσα σε αυτό δεν υπάρχει το στοιχείο του κακού που πρέπει να νικηθεί. Σκέφτηκα λοιπόν οτι ο παραμυθάς που το εισήγαγε στον δημόσιο λόγο ή είναι κακός παραμυθάς ή είναι κάτι χειρότερο, ένας εντεταλμένος κήρυκας, ο οποίος έφτιαξε μια ιστοριούλα που εσκεμμένα δεν είχε δράκο ή τέρας ή κοράκι πολύ απλά γιατί δεν θα έπρεπε να φανταζόμαστε την ύπαρξή του μέχρι να κάνει την επίσημη εμφάνισή του στο προσκήνιο. Ο αιφνιδιασμός άλλωστε σε αυτές τις περιπτώσεις είναι το ζητούμενο.
Η εμφάνιση λοιπόν αυτή έγινε με τον πιο επίσημο τρόπο την ώρα που οι επισπεύδοντες δικαστές του ανώτατου δικαστηρίου ανακοίνωναν την απόφασή τους. Αμέσως ξεκίνησαν οι πηχυαίοι τίτλοι που μιλούσαν για 700.000 ακίνητα , περιουσίες δηλαδή των ανθρώπων που ζουν στην Ελλάδα, που θα κινδύνευαν πλέον σοβαρά να βρεθούν στα χέρια ή μάλλον στα νύχια των κορακιών, που για συντομία και για λόγους καθωσπρεπισμού ο δημόσιος λόγος στην Ελλάδα βαφτίζει funds ή servisers.
Όσο καλόπιστος άνθρωπος και αν είναι κάποιος δεν μπορεί να μην σκεφτεί οτι για να εμφανιστεί και πάλι στο παραμύθι μας ο δράκος, θα έπρεπε να νομιμοποιηθεί. Λογικά λοιπόν μιας και τη δικαιοσύνη την απονέμουν τα δικαστήρια σε μια ευνομούμενη χώρα, μόνο αυτός ο θεσμός θα μπορούσε να αποφασίσει για το μέλλον των 700.000 ακινήτων. Τα περιουσιακά αυτά στοιχεία υποθηκευμένα στις τράπεζες, μέσα από τα σαράντα κύματα της προηγούμενης δεκαετίας ονομάστηκαν κόκκινα δάνεια και πουλήθηκαν μπιρ παρά στα κοράκια, τα οποία δεν έχουν φυσικά ως κοράκια όνομα και επίθετο, αλλά μόνο τις ιδιότητες αρπακτικών πτωματοφάγων.
Νομιμοποίηση λοιπόν, μάλιστα. Αλλά τα δικαστήρια αποφασίζουν με βάση τους νόμους, τους οποίους ερμηνεύουν οι δικαστές και απονέμουν την ποθητή δικαιοσύνη. Η έλλειψη λοιπόν νομοθετικής πρωτοβουλίας από την κυβέρνηση, αλλά και τις προηγούμενες κυβερνήσεις, πλην του νόμου Κατσέλη, οδήγησε τους δικαστές να αποφασίσουν με ένα προηγούμενο νόμο, ο οποίος μάλλον οδηγούσε προς αυτήν την απόφαση.
Κανείς δεν θέλει να πιστέψει βέβαια στους διαλόγους που είδαν το φως της δημοσιότητας μέσα από την εφημερίδα ΕΣΤΙΑ ανάμεσα στους δικαστές στην ολομέλεια του Αρείου Πάγου, περί επιβεβλημένης απόφασης, ώστε να μην γυρίσει η χώρα στα μνημόνια και στην περιπέτεια. «Δέν θά ἐπιβραβεύσουμε τούς κακοπληρωτές! – Ἄν ποῦμε ὄχι, θά ὁδηγηθοῦμε σέ νέο μνημόνιο καί θά χάσουμε τήν ἐπενδυτική βαθμίδα! – Θά αὐξηθεῖ τό χρέος καί θά μᾶς βάλουν σέ ἐπιτήρηση» είναι κάποιοι μόνο διάλογοι που δημοσίευσε η εφημερίδα. Δεν μπορώ να φανταστώ οτι δικαστές, Έλληνες, Γάλλοι, Νιγηριανοί, Τούρκοι, πάντως άνθρωποι που φέρουν αυτή την ιδιότητα, έκαναν τέτοιους διαλόγους στο περιθώριο μιας απόφασης που θα στοιχειώνει τη ζωή δεκάδων χιλιάδων ανθρώπων στο εξής. Γιατί πολύ απλά αν έγιναν αυτοί οι διάλογοι τότε όλα έχουν καταλυθεί, ο δράκος μας έχει κάνει μια χαψιά και τα κοράκια περιμένουν κάνοντας μανικιούρ το επόμενο πτώμα.
