Του Κώστα Παππά
Η σημερινή μέρα είναι πάντα λαμπρή στη συλλογική μνήμη. Είναι σπουδαία γιατί μας θυμίζει οτι σε κάθε εποχή πάντα θα βρίσκονται οι 300 και κάτι των Θερμοπύλων της ιστορίας, που θα βαστάνε απέναντι στους γίγαντες της κάθε εποχής.
Η ιστορική μνήμη καταγράφει πάντα αυτές τις ηρωικές αντιστάσεις κάθε λαού και τις κατατάσσει σε χρυσές σελίδες. Δε είναι κλισέ μα πραγματικότητα το γεγονός οτι η ιστορία πάντα διδάσκει αν θες και γνωρίζεις να την διαβάσεις.
Η αντίσταση των Ελλήνων απέναντι στον Άξονα συνολικά και στα υπέρτερα και ισχυρότερα ιταλικά στρατεύματα μας θυμίζει την αξία των ιστορικών αρνήσεων. Όπως γράφει και ο Αλεξανδρινός ποιητής του οικουμενικού ελληνισμού Κωνσταντίνος Καβάφης
Σε μερικούς ανθρώπους έρχεται μια μέρα
που πρέπει το μεγάλο Ναι ή το μεγάλο το Οχι
να πούνε. Φανερώνεται αμέσως όποιος τόχει
έτοιμο μέσα του το Ναι, και λέγοντάς το πέρα
πηγαίνει στην τιμή και στην πεποίθησί του.
Ο αρνηθείς δεν μετανοιώνει. Αν ρωτιούνταν πάλι,
όχι θα ξαναέλεγε. Κι όμως τον καταβάλλει
εκείνο το όχι — το σωστό — εις όλην την ζωή του
Αν βάλουμε αυτή την ποιητική σπουδαία παραδοχή στην συλλογική μνήμη θα αντιληφθούμε οτι κανένας λαός δεν έχει ιστορία αν σε αυτή δεν καταγράφονται πολλές σελίδες ανυπακοής και άρνησης.
Σήμερα ζούμε στην εποχή των Ναι που μας μικραίνουν, γιατί δεν θέλουμε να μας καταβάλει σε όλη μας την ζωή μια μεγάλη άρνηση.
Οι εποχές αλλάζουν, αλλά πάντα αυτή η μανιχαϊστική πραγματικότητα και η ιστορία έρχονται και θέτουν επίμονα σε όλους την ερώτηση που μόνο με ναι ή όχι μπορεί να απαντηθεί. Και η ερώτηση είναι ίδια σε κάθε εποχή και αφορά τον προσωπικό και υπαρξιακό μας πυρήνα. Αντίσταση ή συνθηκολόγηση;
Η επικαιρότητα κατακλύζεται αυτές τις μέρες από τον πόλεμο στη Γάζα, που κανείς δεν γνωρίζει πως θα εξελιχθεί και πόσο θα κλιμακωθεί. Κάποιοι άλλοι αυτή την ώρα στην Μέση Ανατολή σφυρηλατούν τα δικά τους ΟΧΙ. Με πολύ αίμα και πόνο. Πάντα έχει αίμα και πόνο η ανθρώπινη ιστορία όσο αντιστέκεται στη δύναμη εκείνων που ως ισχυροί θέλουν να την χειραγωγούν.
Την 28η Οκτωβρίου του 1940 λοιπόν οι Έλληνες , όλοι μαζί και ενωμένοι, είπαν το δικό τους ΟΧΙ. Κάνανε μια λέξη σύμβολο. Κι αν κάτι χάσαμε από τότε μέχρι σήμερα είναι οτι δεν καλλιεργήσαμε πραγματικά στη μνήμη των νεότερων αυτό που καθορίζει τον άνθρωπο σε κάθε εποχή. Την αντίσταση σε ότι φέρνει την μοιρολατρική αποδοχή σαν πραγματικότητα.
