Το πιο διάσημο έργο ζωγραφικής και γιατί θεωρήθηκε… «ήρωας» εκείνος που το έκλεψε!

Επιμέλεια Γιάννης Ελευθερίου

Θεωρείται το πιο διάσημο έργο ζωγραφικής. Η εικόνα του πορτραίτου του είναι
αναγνωρίσιμη από την πλειονότητα των κατοίκων της γης! Αποτελεί τη μόνιμη
«διαμάχη» μεταξύ των ανθρώπων για το αν το διάσημο πρόσωπο που απεικονίζεται είναι χαρούμενο ή λυπημένο.
Όταν σαν σήμερα στις 3 Νοεμβρίου του 1503 ο Λεονάρντο Ντα Βίντσι κλήθηκε να
φιλοτεχνήσει το πορτρέτο της Λίζα Γκεραρντίνι, είναι σίγουρο ότι κανένας δεν
σκεφτόταν ότι θα αποτελέσει τόσο μεγάλο θέμα συζήτησης αλλά και θαυμασμού στην
παγκόσμια κοινότητα.

Ο λόγος για την πασίγνωστη Μόνα Λίζα ή Πορτραίτο της Λίζα Γκεραρντίνι, συζύγου
του Φρανσέσκο ντελ Τζιοκόντο που είναι μία προσωπογραφία που ζωγράφισε ο Ιταλός
καλλιτέχνης Λεονάρντο ντα Βίντσι. Πρόκειται για ελαιογραφία σε ξύλο λεύκης.
Αποτελεί ιδιοκτησία του Γαλλικού Κράτους, και εκτίθεται στο Μουσείο του Λούβρου,
στο Παρίσι. Ο πίνακας, διαστάσεων 77 εκ. × 53 εκ., απεικονίζει μία καθιστή γυναίκα, τη
Λίζα ντελ Τζοκόντο, η έκφραση του προσώπου της οποίας χαρακτηρίζεται συχνά ως
αινιγματική. Όπως προαναφέρθηκε, η Μόνα Λίζα θεωρείται το πιο διάσημο έργο
ζωγραφικής.

Σύμφωνα με τη Wikipedia η φήμη του πίνακα αυξήθηκε όταν η Μόνα Λίζα κλάπηκε
στις 21 Αυγούστου του 1911. Την επόμενη μέρα, ο Λουί Μπερού (Louis Béroud), ένας
ζωγράφος, περπατώντας στο Λούβρο, πήγε στο Salon Carré όπου εκτίθετο η Μόνα Λίζα
επί πέντε χρόνια. Ωστόσο στο σημείο όπου έπρεπε να βρίσκεται ο πίνακας, υπήρχαν
τέσσερις σιδερένιοι πάσσαλοι. Ο Μπερού ενημέρωσε τον υπεύθυνο της ασφάλειας
εκείνου του τομέα, ο οποίος νόμιζε πως ο πίνακας φωτογραφιζόταν για εμπορικούς
λόγους. Λίγες ώρες αργότερα, ο Μπερού μαζί με τον επικεφαλής της ασφάλειας του
τομέα επικοινώνησαν με τον επικεφαλής του τομέα, και επιβεβαιώθηκε ότι η Μόνα Λίζα
δεν βρισκόταν με τους φωτογράφους. Το Λούβρο έκλεισε για μια εβδομάδα για να
διευκολυνθεί η έρευνα για την κλοπή.

Ο Γάλλος ποιητής Γκιγιώμ Απολλιναίρ, θεωρήθηκε ύποπτος, συνελήφθη και
φυλακίστηκε.

Ο Απολλιναίρ προσπάθησε να εμπλέξει στην υπόθεση τον φίλο του,
Πάμπλο Πικάσο, ο οποίος επίσης ανακρίθηκε, αλλά αργότερα και οι δύο απαλλάχθηκαν
των κατηγοριών. Εκείνη τη χρονική περίοδο επικράτησε η εντύπωση πως ο πίνακας είχε

χαθεί οριστικά, ωστόσο δύο χρόνια αργότερα ανακαλύφθηκε ο πραγματικός δράστης. Η
Μόνα Λίζα είχε κλαπεί από τον Βιντσέντσο Περούτζια (Vincenzo Peruggia), υπάλληλο
του Λούβρου, ο οποίος μπήκε στο μουσείο κάποια στιγμή κατά τη διάρκεια της ημέρας,
κρύφτηκε σε μία ντουλάπα και βγήκε από το μουσείο αφού αυτό είχε κλείσει, κρύβοντας
τον πίνακα κάτω από το παλτό του. Ο Περούτζια ήταν ένας Ιταλός πατριώτης που
πίστευε πως ο πίνακας του Λεονάρντο έπρεπε να επιστραφεί στην Ιταλία και να εκτίθεται
σε ιταλικό μουσείο. Ένα από τα κίνητρα του Περούτζια πιθανόν να ήταν και το γεγονός
ότι ένας φίλος του πουλούσε αντίγραφα του πίνακα, η αξία των οποίων θα αυξανόταν
ραγδαία μετά την κλοπή του αυθεντικού. Αφού κράτησε τον πίνακα στο διαμέρισμά του
για δύο χρόνια, τελικά συνελήφθη όταν προσπάθησε να τον πουλήσει στους διοικητές
της πινακοθήκης Ουφίτσι στη Φλωρεντία. Ο πίνακας εκτέθηκε σε διάφορα μέρη σε όλη
την Ιταλία και επεστράφη στο Μουσείο του Λούβρου το 1913. Ο Περούτζια
επικροτήθηκε στην Ιταλία για τον πατριωτισμό του! και εξέτισε ποινή φυλάκισης έξι
μηνών για το έγκλημα που διέπραξε.