«Δεν κάηκα, αλλά έχει καεί η ψυχή μου. Δεν ζω, απλώς υπάρχω μέχρι να κλείσω τα μάτια μου» λέει με πόνο ο Ανδρέας Δημητρίου, επτά χρόνια μετά τη φονική πυρκαγιά στο Μάτι. Ο πυροσβέστης έχασε τον έξι μηνών γιο του και τη σύζυγό του Μαργαρίτα, τα πρώτα θύματα μιας από τις πιο τραγικές στιγμές της σύγχρονης Ελλάδας.
Ήταν 23 Ιουλίου 2018. Ο γιος τους έκλεινε έξι μήνες ζωής και το ζευγάρι σκόπευε να διαλέξει τα ρούχα για τη βάφτισή του. Εκείνη η μέρα όμως έμελλε να στιγματίσει για πάντα τον Ανδρέα. «Η Μαργαρίτα μου είχε πει “πάμε πρώτα να δούμε τα ρούχα του παιδιού και μετά πήγαινε στην υπηρεσία”. Της αρνήθηκα… Αν την είχα ακούσει, ίσως να ήταν αλλιώς τα πράγματα», εξομολογείται σήμερα.
Η Μαργαρίτα έδωσε τη ζωή της προσπαθώντας να προστατεύσει τον μικρό της μπέμπη. Πέθανε 11 ημέρες αργότερα, στις 3 Αυγούστου. Ο Ανδρέας Δημητρίου έμεινε πίσω, με το αναπάντητο «γιατί» να τον βασανίζει κάθε βράδυ.
Επτά χρόνια μετά, οι συγγενείς των 104 θυμάτων και των εγκαυματιών εξακολουθούν να αναζητούν δικαίωση. Παρά την πολύκροτη δίκη για το Μάτι, η πληγή δεν έχει κλείσει. Για εκείνους, ο χρόνος σταμάτησε το απόγευμα της Δευτέρας. Και ο πόνος δεν πρόκειται να σβήσει ποτέ.
