Σαν σήμερα, πριν από 21 χρόνια, η Ελλάδα έζησε τη μεγαλύτερη βραδιά στην ιστορία του ποδοσφαίρου της. Ήταν 4 Ιουλίου 2004 όταν η Εθνική ομάδα νίκησε την Πορτογαλία με 1-0 στη Λισαβόνα και στέφθηκε πρωταθλήτρια Ευρώπης. Ένα αποτέλεσμα που κανείς δεν περίμενε, αλλά όλοι πανηγύρισαν σαν όνειρο που έγινε πραγματικότητα.
Σήμερα, οι αναμνήσεις δεν επικεντρώνονται τόσο στην κεφαλιά του Χαριστέα ή το πάθος του Ζαγοράκη. Δεν πρόκειται για αναλύσεις τακτικής ή συγκυριών. Το Euro 2004 έχει περάσει πια στη σφαίρα του θρύλου. Για κάποιους ήταν «θαύμα», για άλλους ένα αθλητικό φαινόμενο που δεν εξηγήθηκε ποτέ πλήρως.
Η χρονιά εκείνη, όμως, είχε κάτι μαγικό συνολικά. Ήταν η εποχή που η Ελλάδα βίωσε οικονομική άνθηση, πέτυχε μία άψογη διοργάνωση Ολυμπιακών Αγώνων και έγινε το επίκεντρο της Ευρώπης — από τη στρογγυλή θεά μέχρι τη Eurovision.
Πολλοί θυμούνται εκείνο το καλοκαίρι σαν ένα εθνικό παραμύθι. Όταν ο Ρονάλντο έκλαιγε στο χορτάρι, ο Ρεχάγκελ πεταγόταν στον αέρα από τους παίκτες και η φωνή του Διακογιάννη κατέγραφε την Ιστορία. Οι δρόμοι γέμισαν, τα κορναρίσματα αντήχησαν, και μια γενιά πίστεψε ότι όλα είναι δυνατά.
Το Euro 2004 δεν ήταν μόνο ποδόσφαιρο. Ήταν ένα συλλογικό «πιστεύω». Και αυτό, 21 χρόνια μετά, παραμένει ζωντανό.
