Το σκηνικό που διαμορφώνεται μεταξύ Ουκρανίας και Ρωσίας ενόψει της 9ης Μαΐου είναι ιδιαίτερα τεταμένο και αποκαλυπτικό της ευρύτερης γεωπολιτικής κρίσης.
Οι δηλώσεις της Μαρίας Ζαχάροβα και του Ντμίτρι Μεντβέντεφ, με έντονα προσωπικές και προσβλητικές επιθέσεις προς τον Βολοντίμιρ Ζελένσκι, αποτελούν όχι μόνο μια επικοινωνιακή επίθεση αλλά και έναν τρόπο απονομιμοποίησης της ουκρανικής ηγεσίας στο εσωτερικό και το διεθνές κοινό. Από την άλλη, η στάση του Ζελένσκι υποδεικνύει δυσπιστία απέναντι στις ρωσικές προθέσεις και αναδεικνύει την ουκρανική επιφυλακτικότητα σε «συμβολικές» πρωτοβουλίες εκεχειρίας χωρίς ουσιαστικό υπόβαθρο.
Η κλιμάκωση της ρητορικής, ιδίως με όρους όπως «διεθνής τρομοκράτης» ή απειλές για την ύπαρξη της ίδιας της ουκρανικής πρωτεύουσας, δείχνει ότι και οι δύο πλευρές χρησιμοποιούν τη μνήμη, τις επετείους και τις ιστορικές αναφορές ως πολιτικό όπλο. Οι δηλώσεις Ζελένσκι για αδυναμία εγγύησης ασφάλειας φαίνεται πως στοχεύουν περισσότερο στη διεθνή κοινότητα, λειτουργώντας αποτρεπτικά προς όσους σκέφτονται να συμμετάσχουν στις ρωσικές εκδηλώσεις.
Αυτό που διακυβεύεται δεν είναι μόνο η εκεχειρία των τριών ημερών, αλλά και η ίδια η δυναμική της ειρηνευτικής διαδικασίας. Η πρόταση Πούτιν για κατάπαυση πυρός και η απάντηση του Ζελένσκι την απορρίπτει ως «θεατρική», ενισχύουν τη δυσπιστία και την πολιτική πόλωση.
