Ο Ιεραπόστολος χρυσός Ολυμπιονίκης που έβαλε το Θεό πάνω από τα μετάλλια!

Επιμέλεια Γιάννης Ελευθερίου

   Αρνήθηκε να συμμετάσχει στον προκριματικό των εκατό μέτρων- παρότι ήταν το «καλό» του αγώνισμα- γιατί θα διεξαγόταν Κυριακή και ως πιστός χριστιανός την είχε αφιερώσει στον Κύριο!

    Ήταν γιος ιεραποστόλου, ενώ όταν εγκατέλειψε τους στίβους επέστρεψε στην Κίνα (σ.σ. όπου γεννήθηκε) για να συνδράμει τον πατέρα του στο ιεραποστολικό του έργο. Στα κατορθώματά του βασίζεται η οσκαρική ταινία του Χιού Χάντσον «Οι δρόμοι της Φωτιάς» («Chariots of Fire»), παραγωγής 1981 και σε αλησμόνητη και εμψυχωτική μουσική του αειμνήστου Βαγγέλη Παπαθανασίου.

    Ο λόγος για τον Σκωτσέζο στην καταγωγή Έρικ Λίντελ που γεννήθηκε σαν σήμερα 16 Ιανουαρίου του 1902

    Ο Σκωτσέζος σπρίντερ διακρίθηκε ιδιαίτερα στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1924 στο Παρίσι, κατακτώντας χρυσό μετάλλιο στα 400μ. και χάλκινο στα 200μ. Στα κατορθώματά του Έρικ Λίντελ βασίζεται, όπως και προαναφέρθηκε, η οσκαρική ταινία του Χιού Χάντσον «Οι δρόμοι της Φωτιάς» («Chariots of Fire»), παραγωγής 1981.

   Αναλυτικότερα και σύμφωνα με το sansimera.gr, ο Έρικ Λίντελ γεννήθηκε στις 16 Ιανουαρίου 1902 στο Τιεντσίν της Κίνας, όπου ο πατέρας του διέδιδε την χριστιανική πίστη ως ιεραπόστολος. Το 1907 η οικογένεια του επέστρεψε στην Σκωτία και εγκαταστάθηκε στο Εδιμβούργο.

  Ο Λίντελ ασχολήθηκε από μικρός με τον αθλητισμό. Διακρίθηκε τόσο στο ράγκμπι όσο και στο στίβο ως μέλος των ομάδων του Πανεπιστημίου του Εδιμβούργου, όπου φοιτούσε. Το 1923 αναδείχθηκε πρωταθλητής Μεγάλης Βρετανίας στις 100 υάρδες (91,44 μέτρα) και στις 220 υάρδες (201,168 μέτρα). Το ρεκόρ του στις 100 υάρδες (9”7) έμεινε ακατάρριπτο για 23 χρόνια.

   Τον επόμενο χρόνο επελέγη να εκπροσωπήσει την Μεγάλη Βρετανία στους Ολυμπιακούς Αγώνες των Παρισίων. Στις 6 Ιουλίου, αρνήθηκε να πάρει μέρος στον προκριματικό των 100 μέτρων, που ήταν και το δυνατό του αγώνισμα, επειδή συνέπεσε Κυριακή και ως πιστός χριστιανός πίστευε ότι αυτή η ημέρα έπρεπε να είναι αφιερωμένη στον Κύριο. Επικεντρώθηκε έτσι στα 200 και 400 μέτρα. Στα 200 μέτρα τερμάτισε τρίτος και κατέκτησε το χάλκινο μετάλλιο, ενώ στα 400 μέτρα θριάμβευσε, παρότι έτρεχε στην εξωτερική, με παγκόσμιο ρεκόρ 47”6.

    Τον επόμενο χρόνο εγκατέλειψε τους στίβους και επέστρεψε στην Κίνα για να συνδράμει τον πατέρα του στο ιεραποστολικό του έργο. Κατά την διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου συνελήφθη από τους Ιάπωνες εισβολείς και κρατήθηκε σε στρατόπεδο συγκέντρωσης Βέιχσιεν, όπου άφησε την τελευταία του πνοή στις 21 Φεβρουαρίου 1945. Ο θάνατός του πιθανώς να οφείλεται σε όγκο στον εγκέφαλο, που είχε διαγνωστεί αλλά είχε κριθεί από τους γιατρούς μη εγχειρήσιμος.