Πίσω από την «ελαφρότητα» του σκίτσου κρύβεται η σοβαρότητα του βιώματος όπως φιλία, αντοχή, υπομονή, χιούμορ στην πίεση, κι εκείνη η ήσυχη υπερηφάνεια του «προστατεύω τον τόπο μου». Χωρίς προπαγανδιστικά συνθήματα, με το μέτρο της τεκμηρίωσης και τη φράση-πυξίδα «υπηρετείς καλύτερα την αγάπη όταν υπηρετείς την αλήθεια», ο Παππάς ξεχωρίζει καθαρά την κριτική από τη λογοκρισία και μετατρέπει την πίεση σε δημιουργική ενέργεια. Στη συνέντευξη που ακολουθεί, συζητήσαμε για το πώς η Ιστορία χωρά σε ένα καρέ, για τη λεπτομέρεια που δίνει παλμό στη σελίδα και για μια θητεία που παράλογη, σκληρή, ανθρώπινη μένει μέσα μας σαν γλυκόπικρη ανάμνηση.
Η θητεία παραμένει κοινός παρονομαστής διαφορετικών γενεών. Ποια σκηνή του «Απ’ τη σκοπιά μου» θέλεις να αγγίζει εξίσου έναν 18χρονο που μπαίνει τώρα και έναν 35χρονο που νόμιζε πως τα άφησε πίσω;
Αν και θεωρώ πως το συγκεκριμένο κόμικ δεν μπορεί να απορροφηθεί τμηματικά αλλά μόνο στην ολότητα του, μια σκηνή πιστεύω πως ξεχωρίζει περισσότερο απ΄όλες και δημιουργεί έντονα συναισθήματα σε στρατευμένους και μη. Πρόκειται για μια πανοραμική απεικόνιση του πρώτου πρωινού με παραλλαγή στο κέντρο. Η πρώτη μέρα στα χακί, η πρώτη στιγμή που αλλάζει ο ρόλος σου πραγματικά. Το χάος και το άγχος. Το ψάρι μες την γυάλα. Που δεν ξέρεις ποιος είναι ποιός, και σαφώς το τί θα ακολουθήσει.
Το χιούμορ λειτουργεί ως βαλβίδα στην πίεση, αλλά μπορεί να «ελαφρύνει» μια βαριά στιγμή. Πότε το επιλέγεις συνειδητά και πότε προτιμάς τη σιωπή για να μιλήσει το βίωμα;
‘Όποιος έχει υπηρετήσει, γνωρίζει πολύ καλά πως ο στρατιωτικός βίος χαρακτηρίζεται από έντονο καυστικό χιούμορ σε όλες τις κατάλληλες και ακατάλληλες στιγμές. Ήταν συνειδητή επιλογή το χιούμορ να είναι σημαντικό στοιχείο σε αρκετές σελίδες. Εκεί που απουσιάζει είναι εκεί που δεν εξυπηρετεί την ανάπτυξη του χαρακτήρα μέσα από την καθημερινότητα και τις δυσκολίες.
Η τέχνη οφείλει ελευθερία αλλά και σεβασμό απέναντι στους ανθρώπους που αναπαριστά. Πού χαράζεις τη δική σου γραμμή και ποια σκηνή έχεις «κατεβάσει» έναν τόνο για λόγους δεοντολογίας;
Η πατριωτική–ιστορική οπτική συχνά παρεξηγείται μεταξύ αγάπης και εξιδανίκευσης. Με ποια κριτήρια κρατάς την αφήγηση ανοιχτή, ακριβή και χωρίς προπαγανδιστικά τσιτάτα (Την ίδια στιγμή που αριστερίζοντες καλλιτέχνες αφιερώνουν την τέχνη τους στην προπαγάνδα)
Η αγάπη αυτή δεν μπορεί να αποτελείται μόνο από μύθους. Υπηρετείς καλύτερα την αγάπη όταν υπηρετείς την αλήθεια, καθώς μόνο έτσι δίνεις την πραγματική διάσταση των καταστάσεων και την κριτική για να υπάρξει βελτίωση. Το αγνό πάθος έτσι παίρνει μορφή, και η αγάπη για την ιδέα και για το βίωμα παίρνει σάρκα και οστά. Έτσι πλέον είναι προσιτό, δύσκολο και σκληρό αλλά συνάμα και σωστό.
