Σε μια οικογενειακή έξοδο με τα παιδιά, τα καβγαδάκια πάνω στο παιχνίδι είναι συχνό φαινόμενο. Αρκετές φορές αυτά τα καβγαδάκια είναι καταπληκτικές ευκαιρίες για τους γονείς ώστε να διδάξουν στα παιδιά τους αποτελεσματικούς τρόπους επικοινωνίας.
Πριν λίγες ημέρες συνέβη κάτι παρόμοιο και με τον εξάχρονο γιο μας, ο οποίος ως μοναχοπαίδι ψάχνει πάντα να βρει φιλαράκια για παιχνίδι.
Όλα έμοιαζαν να κυλούν καλά με τη καινούργια παρέα του και τον διαγωνισμό τους με τα ποδήλατα. Κάποια στιγμή όμως επέστρεψε στο τραπέζι μας με κατσουφιασμένο ύφος και σκυμμένο το κεφάλι. Τον ρωτήσαμε τι συνέβη και στην αρχή δεν ήθελε να μας πει, όμως επέμενε να πάμε εμείς στον πατέρα του καινούργιου του φίλου και να του πούμε να τιμωρήσει τον γιο του.
Όταν τα παιδιά μικρής ηλικίας αισθάνονται ότι έχουν αδικηθεί, συχνά προσπαθούν να πείσουν τους ενήλικες να αναλάβουν εκείνοι το θέμα υπεράσπισής τους καθώς εκείνα θα παρακολουθούν τον αγώνα μποξ –όπως ονειρεύονται- από απόσταση ασφαλείας.
Να μια θαυμάσια ευκαιρία μαθήματος επικοινωνίας και επίλυσης διαφορών! Εκμεταλλευτείτε τη προς όφελος του παιδιού σας.
Αρχικά, του εξηγήσαμε ότι το να μιλήσουμε εμείς στον άλλο γονιό είναι αδύνατον να συμβεί από τη στιγμή που δεν μας εξηγεί τι συνέβη και έτσι δεν μπορούμε να κρίνουμε τη σοβαρότητα της κατάστασης.
Μετά από αρκετή προσπάθεια, κατάλαβε ότι η τακτική του δεν θα τον οδηγούσε στην πολυπόθητη δικαίωση με την τιμωρία του φίλου του και πείσθηκε ότι θα πρέπει να μας εξηγήσει τον λόγο προσβολής.
Του προτείναμε έναν καινούργιο τρόπο. Να τον συνοδεύσουμε ως το τραπέζι του παιδιού και των γονιών του, να τους χαιρετίσουμε ευγενικά και εκείνος να εξηγήσει στον φίλο του ότι η φράση που είπε τον στεναχώρησε και τον πρόσβαλλε.
Συμφώνησε διστακτικά όμως δεν τον αφήσαμε να το σκεφτεί πολύ και να το απορρίψει σαν ιδέα. Είπε λοιπόν ντροπαλά: “Έι, φίλε, αυτό που μου είπες πριν “…” με στεναχώρησε και με πρόσβαλλε”. Κρίνοντας από την αναψοκοκκινισμένη φατσούλα του άλλου πιτσιρίκου, μάλλον και εκείνος είχε καταλάβει ότι δεν ήταν σωστή η συμπεριφορά του.
“Συγγνώμη….” Είπε στο γιο μου και το ίδιο έκανε και ο πατέρας του. “Σου ζητώ συγγνώμη εκ μέρους του γιού μου. Δεν ήταν σωστό που σου μίλησε έτσι”. Το προσωπάκι του γιου μας φώτισε και με ένα μεγάλο χαμόγελο τους ευχαρίστησε και φύγαμε. Ένοιωσε ότι τα κατάφερε μόνος του και ότι δικαίωσε τον εαυτό του αποφασίζοντας να μιλήσει κατά πρόσωπο στον φίλο του, αντί να καταπιεί τη στεναχώρια του.
Έχουμε πολλές ευκαιρίες καθημερινά να διδάξουμε τα παιδιά μας πως να επικοινωνούν σωστά, ειρηνικά και αποτελεσματικά. Εάν μάθουν από μικρή ηλικία να εξωτερικεύουν αποτελεσματικά άσχημα συναισθήματα, θα γνωρίζουν και ως ενήλικες πως να επικοινωνούν εποικοδομητικά. Είναι απαραίτητο να τους μαθαίνουμε βιωματικά τι να κάνουν και να τα καθοδηγούμε δίνοντάς τους ιδέες για το πως να σκέφτονται ή να ερμηνεύουν καταστάσεις που τους συμβαίνουν, ακόμα και να τα συνοδεύουμε, σαν προπονητές τους εάν χρειάζεται, δίνοντάς τους κουράγιο τις πρώτες φορές που δοκιμάζουν κάτι καινούργιο.
Ας μην αφήνουμε μικρές καθημερινές στεναχώριες άλυτες και ανακατεμένες να αποθηκεύονται μέσα στα παιδικά μυαλουδάκια σαν τοξίνες που κατατρώνε την αυτοπεποίθηση και την αυτοεκτίμησή τους.
Life & Business Coach
Trained by Tony Robbins, RMT USA
