’Ψέλνει’’ ο Μ. Μούρτζινος
Η πρώτη επιχείρηση αποστασίας της τρέχουσας προεκλογικής περιόδου, ενορχηστρωμένη από την… βαθιά ΝΔ του Κ. Μητσοτάκη, φαίνεται να έχει στόχο το κόμμα Βελόπουλου. Και αυτό δεν προκαλεί απορίες, αφού ο απερχόμενος πρωθυπουργός έχει αυτήν την οικογενειακή πατέντα της αποστασίας, πολλές δεκαετίες τώρα. Απορίες γεννά το τι ακριβώς θέλει να πετύχει προσθέτοντας μερικούς ακόμη ακροδεξιούς στο πολιτικά και ιδεολογικά παρηκμασμένο κόμμα του – όπως ο ίδιος το κατάντησε… Με αυτούς που ήδη έχει η ΝΔ (του Μητσοτάκη), μπορεί άνετα να χαρακτηρισθεί ως ένα απλώς καμουφλαρισμένο αλλά ξεκάθαρα ακροδεξιό πολιτικό μόρφωμα. Τώρα τι θέλει να μας αποδείξει; Ότι τα πολιτικά του ινδάλματα είναι ο Όρμπαν κι ο Ερντογάν; Το καταλάβαμε… Δεν θέλουμε άλλο… Επειδή όμως ο κ. Βελόπουλος αφήνει σαφείς υπόνοιες για υπόγειες διαδρομές και μπόλικο χρήμα εγώ θέλω απλά να κάνω μια ερώτηση και μια υπενθύμιση: Πρώτον, δεν θα ήταν ενδιαφέρον να μάθουμε κάποτε πως κατέληξαν τόσο εύκολα στην ΝΔ, οι σημερινοί κορυφαίοι υπουργοί της, πρώην συνοδοιπόροι του κ. Βελόπουλου στο κόμμα Καρατζαφέρη; Ίσως έχει να πει κάτι για αυτό ο ίδιος ο ιδρυτής του ΛΑΟΣ, αν πραγματικά όλοι αυτοί θέλουν να ξέρουν οι πολίτες με ποιους πραγματικά έχουν να κάνουν, την πραγματική τους δράση και τα κίνητρα. Και δεύτερον μήπως θυμάστε οι παλαιότεροι πως έγινε ο Θ. Κατσίκης, ο κατ’ αρχάς της ΔΗ. ΑΝΑ. ο ’’κύριος 151’’ της κυβέρνησης του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη μετά τις εκλογές του Απριλίου του 1990; Νύχτα έγινε, γιατί νύχτα γίνονται αυτές οι δουλειές κι ο αείμνηστος Κωστής Στεφανόπουλος – όπως συμβαίνει πάντοτε σ’ αυτές τις περιπτώσεις- το μαθε … τελευταίος.
Είκοσι-εφτά ημέρες πριν τις εκλογές κι ενώ είναι πασιφανή δεδομένα τόσο ο οριακός τους χαρακτήρας όσο και ο φόβος που υπάρχει στον απερχόμενο ένοικο του Μεγάρου Μαξίμου μπρος στο ενδεχόμενο της απώλειας του αποκλειστικού κουμάντου φαίνεται πως μερικά από τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, ‘’δίνουν δικαιώματα’’ με την παρουσία τους στη δημόσια αντιπαράθεση, Βγάζουν κι εκείνα έναν φόβο μήπως και δεν μπορέσουν να ‘’καβαλήσουν’’ το κύμα – ενώ δεν θα έπρεπε, γιατί αντίθετα ο Αλέξης Τσίπρας δίνει έναν αέρα νίκης, σιγουριάς κι αυτοπεποίθησης. Οι δημοσκοπήσεις, όσο πειραγμένες κι αν είναι, με βάση τα ποιοτικά τους χαρακτηριστικά, δείχνουν ότι η παρέα του Κυριάκου Μητσοτάκη έχει χαιρετήσει οριστικά το ‘’στοίχημα’’ της αυτοδυναμίας και θέλει λίγο για να αποχαιρετήσει αμετάκλητα και το όνειρο της πρωτιάς αν οι εκλογές γίνουν με τα αληθινά διακυβεύματα. Γιατί οι πολίτες είναι οργισμένοι, με τη φτώχεια, το παρακράτος, τη διαφθορά και την τάση προς την ανομία πολλών ‘’γαλάζιων’’ στελεχών- έργα όλα αυτά του Κυριάκου Μητσοτάκη και της αυλής του. Αν όμως τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ πέφτουν στις παγίδες που τους στήνουν οι κυβερνητικοί ‘’τηλεβόες’’ στο δημόσιο διάλογο, επιχειρώντας να μετατοπίσουν την ατζέντα, τότε τα πράγματα θα δυσκολέψουν…
Κλείνοντας θα θελα να μεταφέρω μια συζήτηση στην οποία ήμουν πρόσφατα παρόν: «Ξέρεις γιατί η Ντόρα δεν δίνει ρέστα ενόψει εκλογών;», ρωτούσε ένας συνταξιούχος ανώτερος δημόσιος υπάλληλος, δεξιών πεποιθήσεων, έναν ΠΑΣΟΚογενή συνταξιούχο αστυνομικό.
«Γιατί ;», αναρωτήθηκε ο άλλος…
«Μα διότι δεν θέλει τον Κυριάκο ισχυρό, πολλώ δε μάλλον πρωθυπουργό, γιατί η επένδυση της είναι ο γιος της, ο Κώστας»… Ακούγεται πολύ αυτό. Και ναι μεν ο δήμαρχος ακούει σχολιανά από τους Αθηναίους, αλλά δεν είναι κρυφό ότι κοιτά… ψηλότερα και δεν πολυχώνευε και ποτέ τον … μπάρμπα του…
