Επιμέλεια Γιάννης Ελευθερίου
Ξεκίνησε ως συνταγή σε μία καντίνα βενζινάδικου, όπου μία αποθήκη μετετράπη σε καντίνα – μικρό εστιατόριο, που σέρβιρε αρχικά σπιτικά μαγειρεμένα γεύματα όπως μπριζόλες και τηγανητό κοτόπουλο στους πελάτες του!
Αξιοσημείωτο είναι ότι προηγουμένως, είχε προσπαθήσει να κάνει διάφορες δουλειές: Καπετάνιος σε φέρι μποτ, ασφαλιστής, πωλητής σε κατάστημα φωτιστικών, δικηγόρος, πωλητής ελαστικών, ακόμη και ερασιτέχνης μαιευτήρας!
Ο Χάρλαντ γεννήθηκε το 1890 και μεγάλωσε σε μια φάρμα έξω από το Χένριβιλ της Ιντιάνα. Ο πατέρας του πέθανε όταν ήταν μόλις πέντε ετών.
Η μητέρα του τον έμαθε να μαγειρεύει όταν ήταν επτά ετών. Στα 13 του χρόνια, έφυγε από το σπίτι για να ακολουθήσει μια σειρά από επαγγέλματα, χωρίς ιδιαίτερη επιτυχία.
Η συνταγή που άλλαξε τον κόσμο!
Το 1930, ανέλαβε ένα πρατήριο καυσίμων Shell στον αυτοκινητόδρομο US Route 25 λίγο έξω από το North Corbin, μια μικρή πόλη στην άκρη των Απαλαχίων Ορέων. Σε αυτό το βενζινάδικο μετέτρεψε μια αποθήκη σε καντίνα – μικρό εστιατόριο, σερβίροντας αρχικά σπιτικά μαγειρεμένα γεύματα όπως μπριζόλες, ζαμπόν και τηγανητό κοτόπουλο στους πελάτες του βενζινάδικου. Ονόμασε την παράλληλη δραστηριότητά του, Sander’s Café.
Η σκέψη της μαζικής παραγωγής τηγανητού κοτόπουλου του έγινε εμμονή. Ο Sanders ήταν δυσαρεστημένος με τα 35 λεπτά που χρειαζόταν για να ετοιμάσει το κοτόπουλό του σε σιδερένιο τηγάνι. Ο χρόνος ήταν χρήμα και οι πελάτες του δεν μπορούσαν να διαθέσουν ούτε το ένα ούτε το άλλο.
Για να κάνει τα πράγματα πιο περίπλοκα, αρνούταν να τηγανίσει το κοτόπουλό του σε βαθύ τηγάνι. Αν και ήταν μια πολύ πιο γρήγορη διαδικασία, κατά τη γνώμη του Σάντερς ο συγκεκριμένος τρόπος μαγειρέματος ξέραινε το κοτόπουλο και το έψηνε ανομοιόμορφα.
Από την άλλη πλευρά, αν προετοίμαζε το κοτόπουλο πριν πάρει παραγγελία, υπήρχε το ενδεχόμενο να του μείνει στο τέλος της ημέρας.
Τη λύση φαίνεται ότι του έδωσε ένα νέο προϊόν… Το 1939 κυκλοφόρησαν οι πρώτες χύτρες ταχύτητας, οι οποίες ήταν σχεδιασμένες κυρίως για το μαγείρεμα λαχανικών στον ατμό. Ο Sanders αγόρασε μία και την τροποποίησε σε φριτέζα, την οποία στη συνέχεια χρησιμοποίησε για την προετοιμασία του κοτόπουλου. Η νέα μέθοδος μείωσε τον χρόνο παραγωγής του ώστε να είναι συγκρίσιμος με το τηγάνισμα, ενώ ταυτόχρονα διατηρούσε την επιθυμητή ποιότητα του τηγανητού κοτόπουλου.
Δέκα χρόνια αργότερα, το 1940, τελειοποίησε τη συνταγή του. Περιείχε 11 μπαχαρικά και βότανα και μέρος της, ήταν χαραγμένο πίσω από την πόρτα της κουζίνας σε εκείνο το βενζινάδικο.
Το πρώτο KFC άνοιξε το 1952 και το 1955, αφού ο Sanders κατάφερε να κατοχυρώσει με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας τη μοναδική συνταγή, ξεκίνησε έναν μαραθώνιο για να συγκεντρώσει κεφάλαια και να αναπτύξει το εμπορικό του σήμα.
Ο Σάντερς βγήκε στους δρόμους προωθώντας την ιδέα του για το κοτόπουλο από εστιατόριο σε εστιατόριο. Οι ανεξάρτητοι ιδιοκτήτες εστιατορίων θα πλήρωναν τέσσερα σεντς για κάθε κομμάτι κοτόπουλου που πωλούταν ως αμοιβή δικαιόχρησης, με αντάλλαγμα τη συνταγή και τη μέθοδο του Σάντερς και το δικαίωμα να διαφημίζονται χρησιμοποιώντας το όνομα και τη μορφή του.
Επινόησε το όνομα “Kentucky Fried Chicken” που τον διαφοροποιούσε από το “τηγανητό κοτόπουλο του Νότου” που συναντούσε κανείς στα εστιατόρια. Τριπλασίασε τις πωλήσεις του μόνο τον πρώτο χρόνο.
Σε ηλικία 74 ετών, πούλησε τα KFC σε επενδυτές για 2 εκατομμύρια δολάρια! Η συνέχεια είναι γνωστή, ενώ μέχρι σήμερα, κανείς δεν έχει καταφέρει να ανακαλύψει τη μυστική συνταγή των KFC!
